മിന്നലിനെ ചിറകാക്കി
എനിക്കൊരു യാത്ര പോവേണം…
ശൂന്യാകാശത്തിലൂടെ..
നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ..
പ്രകാശവേഗത്തിൽ ,
നിന്റെ ഓർമകളുടെ - കാലത്തിനുമുൻപെത്താൻ
വൃഥാശ്രമിക്കണം…
നിരാശനായ് മടങ്ങുമ്പോൾ
ചിറകുകൾ മുറിച്ചെറിയണം..
ഒരപ്പുപ്പൻതാടി പോലെ …
മേഘക്കൂട്ടിൽ തലതല്ലിമരിക്കണം.
ഉപ്പുകലർന്നൊരു സന്ധ്യാ മഴയെ
കയ്യിലെടുക്കുമ്പോൾ
നീയറിയുക പ്രിയേ … അതൊരു -
ആകാശയാത്രികന്റെ വിയർപ്പുകണമല്ല..
നഷ്ട്ടപ്പെട്ടവന്റെ കണ്ണീരാണ്…